Vanaf de bank met mijn been omhoog. Gisteren met de racefiets een slipper gemaakt. Na een stuurmanoeuvre, ik moest uitwijken voor twee Limburgse echtparen, schoot ik van mijn pedaal. Ik kwam met mijn voet op de grond en vervolgens schoot de pedaal in mijn enkel. Van plan om door te fietsen probeerde ik de voet weer in de pedaal te klikken. Ik zag echter dat het nogal heftig bloedde. Fiets langs de kant gezet en proberen het bloeden te stoppen. Met een papieren zakdoekje (dankzij de Limburgers) lukte dit aardig. De wond was redelijk diep en ik zag dat doorfietsen geen optie was. Ondertussen had ik Josee gebeld met de mobiele telefoon, die ik gelukkig altijd bij mij heb als ik ga fietsen. Of ze me wilde komen ophalen met de auto en of ze ook wat pleisters wilde meenemen.
Pleisters gingen dus niet werken. Toch maar even doorgereden naar de huisartsenpost bij het ziekenhuis in Assen. Hier aangekomen bleek dat we beter eerst hadden kunnen bellen, omdat ze op afspraak werken. Gelukkig hebben we hier niet teveel ervaring in. Met vier wachtenden voor mij zat ik wat ongemakkelijk in een ziekenhuis- rolstoel. Ik was dan ook blij toen ik aan de beurt was. De wond werd voor een deel gehecht (zonder verdoving, die doet meer pijn dan het hechten) en voor een deel dichtgeplakt met hechtpleisters (wat te rafelig). Met een mooi verbandje om mijn enkel kon ik het ziekenhuis weer verlaten.
’s Middags gelukkig plezierige afleiding gehad, omdat Jos en Wietse (twee collega’s) een barbecue feest gaven in Schoonebeek. Heerlijk in de zon gezeten en mij alles aan laten reiken (zo zielig), eten en drank (voor de verdoving). Tegen de avond begon ik het toch wel redelijk te voelen en zijn we maar weer huiswaarts gekeerd. Met een aspirine gaat het slapen best goed en wanneer ik er niet teveel op loop merk je er bijna niets van. Alleen word ik wat chagrijnig, omdat ik niet kan sporten. Dus lezen, muziek luisteren en wat schrijven dan maar.
Deze week voor het werk veel in het westen geweest. Begin van de week voor een project risico analyse en later bij Shell Pernis de ”Bewust leidinggeven” cursus gevolgd. De cursus die we binnen de NAM ook in iets andere vorm gaan geven. Het was heel nuttig om dit te doen. Ik heb nu een duidelijk beeld gekregen hoe we dit kunnen aanpakken en waar we het nog iets kunnen aanscherpen bij de NAM.
’s Avonds met collega Jos bij Las Palmas in Rotterdam gegeten. De zoon van Jos werkt hier als gastheer in de bediening en het was die avond zijn laatste avond als “leerling”. Het was heel leuk om dit mee te maken, een trotse zoon en een minstens zo trotse vader. Wat mij betreft met vlag en wimpel geslaagd, die bediening verliep gestroomlijnd. Verder was het eten goddelijk lekker. Het restaurant zelf, de entourage en de mensen die er allemaal waren (ook Herman nog gezien) maakten het tot een heerlijke ervaring.
Via facetime/skype hou ik contact met Luc in Maastricht. Die heeft een drukke periode, waarbij hij niet in het weekend kan thuiskomen. Bij het videobellen kan ik in ieder geval zien dat hij straalt. Hij heeft het naar zijn zin. Dat maakt het loslaten weer wat makkelijker. Sjef heeft deze week zijn laatste vakantie week gehad. Volgende week begint voor hem het laatste jaartje. Benieuwd waar hij het volgend jaar zit? Moeten we ook facetimen, of kan ik hem gewoon op de fiets bezoeken??
De komende avonden worden misschien ook wel filmavonden. Mijn enkel herstelt het snelst met rust. En vanaf de bank kan ik natuurlijk prima de DVD collectie nog eens doornemen :).
Reacties
Een reactie posten