Wat een bizarre week. We zitten met betrekking tot mijn
moeder in een emotionele achtbaan. Vorig weekend bij de bediening geweest. We
waren in de veronderstelling dat het einde er snel aan zou komen. Maandag een
gesprek gehad met de huisarts, die heeft aangegeven dat het ook nog wel twee,
drie maanden aan kan lopen. Aan de ene kant blij, dat ze waarschijnlijk nog een
poosje bij ons is. Aan de andere kant vind ik dit ook heel moeilijk om te zien
gebeuren. Geeft dit ons de mogelijkheid rustig afscheid te nemen?? Maar wat is
in deze periode de kwaliteit van leven?? Of gaat het toch allemaal sneller??
Om een beetje los te komen van alle gedachten aan ma heb ik
mij lekker op mijn werk gestort. Ik heb zelf een cursus Bewust Veilig
Leidinggeven gegeven. De afwisseling met mijn baan als veiligheidsadviseur voor
projecten vind ik geweldig. Twee dagen met een groep van leidinggevenden van
NAM en de contractors bezig zijn. Ik merk wel dat dit zeer intensief is omdat
ik continu alert ben en signalen uit de groep oppik. Het resultaat is echter
goed, gebaseerd op de feedback formulieren die we aan het eind terugkregen. Dit
kwam overeen met het gevoel dat ik tijdens de twee dagen had. Wel bijzonder om
te merken, dat dingen soms heel anders gaan dan ik ze van tevoren in gedachten
had. Ik heb dus ook uit deze twee dagen weer leermomenten gehad, dingen die ik
in de volgende cursus weer anders kan aanpakken. Het is dus niet alleen voor de
cursisten een leerproces.
Woensdagavond na de cursus zat mijn hoofd dan ook helemaal
vol. Heel ander werk, cursussen geven. Na het eten ben ik daarom een lekker
rondje gaan hardlopen. Koud maar erg louterend. Ik bedacht mij dat
dit bijna eenzelfde setting was als de wintertriatlon, maar dan zonder bergen.
Doordat ik de wintertriatlon heb afgezegd had ik weer twee
dagen waar ik niet op had gerekend. Dit kwam mooi uit, want er lagen nog genoeg
dingen op mij te wachten. Op donderdag wel besloten om de vrijdag toch zoals
gepland vrij te zijn. Ik was er immers nog niet toe gekomen om te schaatsen.
Donderdagavond naar een concert van Tim Knol in de Amer
geweest. Tim had dit concert gepland ter voorbereiding op zijn theater toer.
Hij had Pepijn uit Hoofddorp gevraagd het concert te openen. Dit was leuk. Tim
zelf was echt fenomenaal. Wat een heerlijke podium presentatie en wat een gemak
van handelen. Gaat het fout, dan gaat het fout, ik ben hier om plezier te maken
straalde hij uit. Wat mij betreft is hij hier voor 100% in geslaagd.
Vrijdag geschaatst op Kampsheide, een natuur ven hier dicht
in de buurt. Op de fiets ernaar toe en rondjes draaien. Het was er heerlijk
rustig. Drie tot vier ander mensen. Ik had twee paar schaatsen meegenomen. Mijn
eigen hoge noren en de boot noren van Luc. Na twee rondjes op mijn eigen noren,
merkte ik dat dit niet lekker ging. Mijn enkel is voor schaatsen nog niet top.
De boot-schoen noren van Luc waren prima. Even wennen maar toen heb ik lekker
twee uur geschaatst. Zaterdag ook nog maar naar het Zuidlaardermeer gegaan, ik
had immers de smaak te pakken en mijn enkels hielden zich goed. Hier nog 30Km
geschaatst. Wat een genot. Prachtig ijs, dat geregeld werd geveegd. En wat een
sfeer. Ijs verbroedert echt.
Al met al even heerlijk bijgetankt na een bizar begin. Ik
kan er weer even tegen. Ik zal mijn frisheid nodig hebben de komende periode.
Reacties
Een reactie posten