Kanker uitermate terminaal


Afgekort, kut. En dat is het.
Mijn moeder is donderdagavond gestopt met de chemopillen. Alweer een zeer moedig besluit in vrijwel dezelfde week. De afbraak was zo drastisch dat er van haar zelf niet veel over leek te blijven. Begin van de week was ze weer in het ziekenhuis opgenomen, omdat ze het benauwd kreeg van het vocht achter haar longen. Dinsdagavond ben ik samen met mijn broer en vader bij haar op bezoek geweest. Ik schrok me rot. Je weet dat het heftig is, maar dat de lichamelijke afbraak zo snel zou gaan had ik niet verwacht. Geestelijk is ze nog erg scherp. We hebben als gezin een goed gesprek gehad over het naderende einde. Heftig maar ook mooi om dat met elkaar te kunnen bespreken.
Op zaterdag hebben we met de kinderen en kleinkinderen het "bedienen" bijgewoond. Een ritueel voorafgaande aan de laatste reis zou je kunnen zeggen. Een bijzondere ervaring, troostrijk omdat we dit allemaal konden bijwonen.
Ik merk dat het mij langzaam klaarmaakt om straks definitief afscheid te nemen. Langzaam worden er lijntjes losgemaakt. Heel dubbel. Ik ben er nog niet aan toe om alles los te laten. Ik zie echter dat het ook niet te lang meer moet duren, omdat ze lichamelijk helemaal wordt uitgehold. Ik meen bij ma ook de tweestrijd te zien. Mentaal er nog niet geheel klaar voor, fysiek helaas wel. Ook hier zal zij straks weer een moedig besluit nemen. Ze kan het heb ik nu gezien. Ik heb nog korte tijd om mezelf er ook klaar voor te maken. Hoe moeilijk ook, denk ik dat dit gaat lukken.  

Afgelopen week zelf het besluit genomen om niet naar de wintertriatlon te gaan. Die wordt volgende jaar wel weer gehouden. Ik moet nu in de buurt zijn om samen met de familie dit proces door te maken. 

Op het werk krijg ik alle begrip voor de situatie. Ik word door collega's goed ondersteund.
Maandag hadden we een afdelingsdag in het Drents museum. Hier hebben we op een leuke actieve manier, via simulatie spelvormen, gesproken over de afdeling na de reorganisatie. Nuttig. En een mooie locatie. Aan het eind van de dag nog een rondleiding over de China tentoonstelling gehad van kunstgeschiedenis studenten. Met goede achtergrondverhalen, krijgt zo'n tentoonstelling veel meer diepgang.
Deze week hebben ook we de eerste Bewust Veilig Leidinggeven cursussen gedraaid. De feedback van de deelnemers was over het algemeen zeer positief. Plezierig, want het kan maar beter rondzingen dat het een goede cursus is wanneer er nog zo'n 500 mensen gaan deelnemen.


Gelukkig kan ik door wandelen met Josee, hardlopen en yoga de zaken aardig in perspectief plaatsen. Zeker het hardlopen op vrijdag, in de verse sneeuw, was een gave ervaring. Zelfs saaie asfaltpaden krijgen iets magisch onder zo'n mooie witte laag. Dit maakt dat je even loskomt van de harde werkelijkheid.

Reacties